Friday, January 18, 2013
2014లో అధికారమే చింత !
2014లో అధికారమే చింత !
శుక్రవారం నుండీ రెండు రోజుల పాటు జైపూర్‌లో కాంగ్రెస్‌ పార్టీ చింతన శిబిరం జరుగుతుంది. గత నెల్లో సూరజ్‌ కుండ్‌లో జరిగిన సమావేశాలు సంస్కరణల విషయంలో పార్టీకి ప్రభుత్వానికి మధ్య సయోధ్య కోసం జరిగినవైతే ప్రస్తుతం జరుగుతున్న మేధో మధనం సూరజ్‌కుండ్‌ నిర్ణయాల మార్గదర్శకత్వంలో పార్టీని రానున్న ఎన్నికలకు సన్నద్ధం చేసేందుకు ఉద్దేశించి నవని చెప్పవచ్చు. ఈ సమావేశాల్లో పాల్గొనే వెయ్యికి పైగా ప్రతినిధుల్లో మూడొంతుల మంది యువజన కాంగ్రెస్‌ నేతలే ఉండాలని కాంగ్రెస్‌ అధిష్టానం ఆదేశించింది. దాంతో ఈ శిబిరం నిర్వ హణ యావత్తూ రాహుల్‌బాబా చుట్టూ తిరగనున్నదని స్పష్టం అవుతోంది.
జైపూర్‌ సమావేశాలకు తక్షణ నేపథ్యం ఢిల్లీలో అత్యాచారం, దానికి ప్రజా ప్రతిస్పందన, పాక్‌ సరిహద్దుల్లో ఉద్రిక్తత, ఎన్నికల్లో గెలుపే లక్ష్యంగా ప్రారంభించిన నగదు బదిలీ పథకంలో గందరగోళం, రెండో దశ ఆర్థిక సంస్కరణలకు తెరచాప ఎత్తటం వంటి పరిణామాలు తక్షణ నేపథ్యంగా ఉన్నాయి. ఈ పరిణామాలన్నీ అటు పార్టీని, ఇటు ప్రభుత్వాన్ని ప్రజా కోర్టులో బోనులో నిలబెట్టిన పరిణామాలే. ఈ సంవత్సరం ఎనిమిది రాష్ట్రాల్లో ఎన్నికలు జరగనున్నాయి. ఈ ఎన్నికలు 2014లో జరగనున్న పార్లమెంట్‌ ఎన్నికలకు డ్రస్‌ రిహార్సల్స్‌ వంటివి. అందువల్ల 2014 ఎన్నికల వ్యూహాన్ని ఖరారు చేసి సదరు వ్యూహాన్ని పరీక్షకు పెట్టాల్సిన పరిస్థితి కాంగ్రెస్‌ ముందుంది. అంతేకాదు. అవినీతి బూతం నీడన ప్రభుత్వం ఉందన్న సార్వత్రిక ప్రజాభిప్రాయం నుండి బయటకు వచ్చి ప్రభత్వాన్ని ప్రజలకు చేరువ చేయాల్సిన అత్యవసర స్థితిలో కాంగ్రెస్‌ పార్టీ ఉంది. మరోవైపున చిందంబరం, మన్మోహన్‌, మాంటెక్‌సింగ్‌ త్రయం నేతృత్వంలో ఆర్థిక వ్యవస్థ మొత్తంగా గుత్త పెట్టుబడిదారుల ప్రయోజనాల మేరకు నిర్ణయాలకై పరుగులు పెట్టిస్తున్నది. ఖజానాకు లక్షలాది కోట్ల రూపాయల ఆదాయం తెచ్చి పెట్టే పన్నుఎగవేత నియంత్రణ నిబంధనలు మొదలు, ఫ్యూచర్స్‌ ట్రేడింగ్‌పై పన్ను వేయటం వంటి చర్యల వరకు రెండేళ్ల పాటు వాయిదా వేశారు. ఈ పరిస్థితుల్లో కేంద్ర ప్రభుత్వ ఆదాయం పెంచుకోవటానికి ప్రజల పై భారాలు వేయటం తప్ప మరో మార్గం లేదంటున్నారు.
ఈ భారాల కత్తికి తేనె పూసే బాధ్యత జైపూర్‌ మేధోమధన శిబిరంపై పడుతుంది.. ఢిల్లీ అత్యాచార ఉదంతం, కేజ్రీవాల్‌ కొత్త పార్టీ వంటి పరిణామాల నేపథ్యంలో కాంగ్రెస్‌ పట్ల మధ్యతరగతి ప్రజల్లో అప్రతిష్టపాలైంది. గత సంవత్సర కాలంగా అవినీతి వ్యతిరేక ఉద్యమం, మహిళలపై అత్యాచారాల వ్యతిరేకత ఉద్యమంలో మధ్యతరగతి శ్రేణులు ముందు పీఠిన నిలవటం దీనికి ఉదాహరణగా చెప్పవచ్చు. ప్రతిఘటనోద్యమానికి ఆలంబనగా మారిన ఇంటర్నెట్‌ ఆలంబనగా మారటంతో కాంగ్రెస్‌లో యువతరాన్ని ఈ దిశగా కార్మోన్ముఖులను చేసేందుకు జైపూర్‌ శిబిరం దిశానిర్దేశం చేస్తుందని చెబుతున్నారు.
ప్రస్తుతం నిర్వహిస్తున్న శిబిరం నాల్గోది. స్వాతంత్య్రానంతరం అధికారం చేపట్టిన కాంగ్రెస్‌ పార్టీ నెహ్రూ ప్రతిష్ట నీడన తన వైఫల్యాలన్నీ చక్కబెట్టుకోగలిగింది. నెహ్రూ అనంతరం ఇందిరాగాంధీ నేతృత్వంలో అధికారానికి వచ్చిన కాంగ్రెస్‌ నెహ్రూతరం, ఇందిరా తరం మధ్య నెలకొన్న ఆధిపత్య పోరు నేపథ్యంలో 1974లో తొలిసారి ఇటువంటి శిబిరం నిర్వహించారు. మరోవైపున 70దశకం నాటి ఆర్థిక సంక్షోభం, అఖిల పక్ష ఉద్యమాలు ప్రభుత్వాన్ని ఇరకాటంలో పెట్టాయి. అవినీతిపై లోక్‌నాయక్‌ జయప్రకాష్‌ నారాయణ ప్రారంభించిన ఉద్యమం, ఆర్థిక సమస్యలపై వామపక్షాలు నిర్వహించిన అఖిల పక్ష ఉద్యమాలు ప్రభుత్వానికి ఊపిరి సలపనీయలేదు. అటువంటి పరిస్థితుల్లో రాజకీయ ఎజెండాను ఇందిరాగాంధీ చేతుల్లోకి తీసుకునేందుకు 1974లో ఉత్తరప్రదేశ్‌లోని బులంద్‌షహర్‌ జిల్లాలో నరోరా అనే చోట చింతన శిబిరం జరిగింది. ఈ శిబిరం చర్చల నేపథ్యంలోనే కాంగ్రెస్‌ పార్టీ దళితుల సమస్యలపై దృష్టి పెట్టటం, భూ సంస్కరణలను మళ్లీ తన ఎజెండాలోకి తీసుకోవటం వంటి సానుకూల చర్యలు చేపట్టింది. దాంతో ప్రతిపక్షాలు ప్రారంభించిన జాతీయ స్థాయి ఆందోళన నేపథ్యంలో తలెత్తిన ప్రతికూల పవనాలను తట్టుకుని ఇందిరా గాంధీ నేతృత్వంలో మళ్లీ పార్టీ అధికారానికి రాగలిగింది. తర్వాత మళ్లీ 1998లో మధ్యప్రదేశ్‌లోని పంచమఢిలోను, 2003లో సిమ్లాలోనూ ఇటువంటి శిబిరాలు నిర్వహించింది కాంగ్రెస్‌ పార్టీ. పివి నరసింహారావు నేతృత్వంలో కాంగ్రెస్‌ ప్రభుత్వం అధికారం కోల్పోయిన సమయంలో పార్టీని తిరిగి గాంధీ పరివారం చెప్పు చేతుల్లోకి తెచ్చేందుకు 1998 నాటి సమావేశాలు దారి తీశాయని చెప్పవచ్చు. నాటి నుండి నేటి వరకు సోనియా గాంధీ కాంగ్రెస్‌ పార్టీకి అప్రతిహతంగా అధ్యక్షత వహిస్తూ వస్తున్నారు.
పంచమఢి సమావేశాలకు మరో ప్రాముఖ్యత కూడా ఉంది. 13 రోజుల వాజ్‌ పేయి ప్రభుత్వం పతనం తర్వాత జరిగిన ఈ సమావేశాలు సంకీర్ణ రాజకీయాలు భారతదేశ పరిస్థితులకు సరిపడవని, కాంగ్రెస్‌ ఒక్కటే జాతీయ స్థాయిలో ప్రభుత్వం ఏర్పాటు చేయగల శక్తిగా ఉంటుందని ఈ సమావేశం తీర్మానించింది. పంచమఢి తీర్మానం నేపథ్యంలో ప్రత్యామ్నాయ లౌకిక ప్రభుత్వం ఏర్పాటు చేయగల పరిస్థితుల్లో కాంగ్రెస్‌ ముందుకు రాకపోవటంతో 2004 వరకు అధికరానికి దూరంగా ఉండిపోవాల్సి వచ్చింది. 2004 పార్లమెంట్‌ ఎన్నికలకు ముందు ఆరు నూరైనా కేంద్రంలో అధికారానికి రావటం ఏకైక లక్ష్యంగా పెట్టుకున్న కాంగ్రెస్‌ పార్టీ 2003లో సిమాల్లో మరోమారు మేధోమధనానికి పూనుకొన్నది. ఈ సమావేశాల్లోనే కాంగ్రెస్‌ సంకీర్ణ ప్రభుత్వంలో భాగస్వామి కావటానికి సిద్ధమని ప్రకటించింది. 2004 ఎన్నికల ఫలితాలు, పర్యవసానాలు పాఠకులకు విదితమే. మళ్లీ ఇప్పుడు జైపూర్‌లో అటువంటి మేధో మధనానికి సిద్ధమైంది కాంగ్రెస్‌ పార్టీ. ఈ సమావేశాల్లో మొత్తం ఐదు అంశాలపై కమీషన్లుగా చర్చించనున్నారు. రాజకీయ సవాళ్లు, సామాజిక ఆర్థిక సవాళ్లు, ప్రపంచ పరిణామాలు, నిర్మాణం, మహిళల సాధికారతలపై ప్రత్యేకత చర్చలు జరిపి తీర్మానాలు చేయనున్నారు. రాజీకయ సవాళ్లలో తెలంగాణ సమస్య ప్రత్యేక స్థానం ఆక్రమించనుంది. ఎకె అంటోని నేతృత్వంలో సంకీర్ణాలపై ప్రత్యేక తీర్మానం చేయనున్నారు. సామాజిక ఆర్థిక సమస్యలపై దిగ్విజరుసింగ్‌ నేతృత్వంలో తీర్మానం, సామాజిక మీడియా విషయంపై సమాచార ప్రసార మంత్రి మనీష్‌ తివారి తీర్మానాలు ప్రతిపాదించనున్నారు. ఈ సమావేశాల్లోనే రాహుల్‌ బాబాను పార్టీ వ్యూహరచయితగా కూడా పరిచయం చేసేందుకు ప్రయత్నం జరగనున్నది. ఏతావాతా ఈ చర్యలన్నీ 2014లో కాంగ్రెస్‌ తిరిగి అధికారానికి రావటం ఎలా అన్న ఏకైక ఎజెండా చుట్టూ తిరగనున్నాయి.
Saturday, January 12, 2013
CASH TRANSFERS - Neo-Liberalism out to Cripple State Run Welfare System
CASH TRANSFERS
Neo-Liberalism out to Cripple State Run Welfare System
Veeraiah Konduri
FROM January 1, 2013 onwards, the country’s poor will witness major changes in the delivery of welfare benefits. The direct cash transfer scheme, dubbed as a ‘game changer,’ is the latest such attempt to detract our attention from the demolition of the public distribution system (PDS) by different means which the government intends to undertake in accordance with the neo-liberal prescriptions. This push for ‘reforming’ the subsidy delivery through cash transfers came on the heels of major reforms measure such as allowing 100 per cent FDI in multi brand retail.With this scheme, government is planning to replace the state run welfare systems by market run systems.
Yet, despite the discussion for over two months, the government has failed to spell out what exactly it intended to achieve from this scheme. On their part, pro-government intellectuals and a section of the media are assiduously rendering their services in this task, by publishing stories about the failure of the public distribution system as well as by trying to put forward how the government has magnanimously been bearing the burden of subsidies so far. They are touting the scheme as a panacea for all the ills the PDS is suffering from. The basic premise that the government wants us to believe is captured in the slogan of the rural development minister, Jairam Ramesh, viz Aap kaa paisa aap ke hath mein. This implies that the intended beneficiaries will have to purchase grains, LPG, fertilisers etc from the open market at market price and then the government, after deducting the fixed subsidy, will reimburse the differential amount into beneficiaries’ accounts directly. Thus, the government wants to protect the market equilibrium by eliminating the dual price mechanism that stood at the core of the subsidy policies in the country.
STRUCTURE FOR
IMPLEMENTATION
The prime minister has set up the structure for moving on to the electronic cash transfer system, linked to the questionable Aadhaar card scheme. This is a multi-layered structure, with a National Ministerial Committee and a National Executive Committee at the apex level and the Implementation Mission and Committees at the lower levels. The latter will consist of a Technology Committee, Financial Inclusion Committee and Electronic Benefit Transfer Committee. The National Ministerial Committee will look after the coordination between the agencies that are to implement the cash transfer scheme whereas the National Executive Committee is the actual implementing agency, with secretaries of 13 ministries being part of it.
The PMO has also taken upon itself the task of issuing circulars in the name of the direct cash transfer scheme overriding the parent ministries that are so far running the schemes. The PMO is, on a daily basis, inquiring into the infrastructure of the scheme whereas the finance minister, in an attempt to allay fears that were raised in the wake of faulty pilot schemes, said that implementation will not be undertaken unless he is satisfied personally about the preparedness. If we have a glance at the table alongside, we will see how the government has fast tracked the scheme and its operation within a span of three months by simply issuing circulars. On the other hand, a special division has been set up in the Planning Commission, as a nodal agency, under the leadership of a consultant to monitor the scheme, a curious sort of public private partnership in policy making!
Even after two months of discussion, however, the basic issues remain unaddressed. These are about the eligibility criteria and link-up with the Aadhaar card scheme. The government is claiming that with this shift in policy the deserving will get the full benefit in the form of cash. At the same time, a whole lot of circulars issued from the PMO have failed to decide the parameters regarding this scheme. An example is the Annashree Yojana, a purely cash transfer scheme, which the Delhi government has started. When met with criticism, the Delhi government came up with a clarification that this scheme merely covers and caters to the people who are not covered by any government schemes to date. The fixation of limit at Rs 600 per month seems to officially sanctify the understanding of the Arjun Sengupta committee that people are compelled to live at Rs 20 a day in India. But this shows that there are still people in the country who cannot access the welfare benefits! This fact makes a mockery of the government claims of striving to plug the leakages in the PDS. As for deciding the deserving category, the rural development minister says it is not possible to complete the socio-economic census before the end of 2013. One notes that this very census would form the basis for identifying the beneficiaries on the basis of their socio-economic status.
COMPOUNDING
THE CONFUSION
Another argument given is that this scheme would eliminate the intermediaries in the delivery of welfare benefits. But while in the existing PDS, except the bureaucracy attached to various departments, 2.40 lakh dealers are the only intermediaries, in the cash transfer scheme there will be an overlapping of administrative structures as mentioned above and also the financial institutions. In this way the new scheme would oust 2.40 lakhs PDS dealers from employment while bringing in lakhs of other financial and bureaucratic intermediaries.
There is also no clarity in terms of the operationalisation of the scheme. The rural development minister, in a rejoinder to newspapers, informed that the subsidy amount would be deposited in advance to facilitate the consumer to purchase from the market. But the pictorial presentation made by Unique Identification Development Authority of India (UIDAI) to the National Committee informs that the said subsidy amount would be deposited after the purchase and after following certain procedure. The finance ministry has its own version. The latest entry in the controversy is the difference between the finance ministry and rural development ministry on dividing the country into 20 clusters for the purpose of appointing business correspondents. Thus, with several different versions, the government is not clarifying the doubts and fears but further compounding the confusion.
Finally, the press conference by the finance minister on December 31, 2012, indicates about a much scaled down implementation of the scheme. Instead of 43 districts, as originally conceived, now the cash transfers will be implemented in only 20 districts from January 1, 2013, and it will be scaled up to another 11 districts from February 1 and to 12 more from March 1. Also, the number of schemes that are to be brought under the new dispensation has also been scaled down to seven schemes and beneficiaries to mere two lakh from 20 districts. This forced scaling down clearly indicated how the government wished to force the rollout. Finally, coming to terms with the ground level problems, the Planning Commission gave authority to district collector to decide from when the scheme to rollout. Chidambaram himself told the press that there is no deadline for inclusion of key subsidy components – PDS, LPG and fertiliser – into the scheme, leaving the states into further compounded confusion.
OUT TO ELIMINATE
WELFARE MECHANISMS
So far, neither the government nor the UIDAI are explicit about the intentions of such forceful imposition of the scheme. To suit the slogan Aap ke paisa Aap ke hath mein, the government’s narration is being dished out through media in multiple versions, by many --- starting from Dr Manmohan Singh to the Congress general secretary Rahul Gandhi. The Planning Commission even hired so called experts from the NIPFP to put out a report supporting the deployment of UIDAI for this purpose. Linking up every thing to Aadhaar card appears an attempt to give an “Aadhaar to an Aadhaar,” as a columnist wrote.
There are two different sets of analysis in the pink press and these end up with different conclusions. The Planning Commission alleges that only 52 per cent of the money in benefits is reaching the poor and the rest is going waste in the transit or as the operational costs. Graphic analysis is being put out about how much the government can save through this direct cash transfer scheme. According to a report put out by the Mumbai based stock broking firm, Anand Rathi Financial Services, in the last week of November 2012, the government loses around Rs 75,000 crore annually due to leakages. Similar stuff has been dished out in the print and electronic media over the last two months. This analysis asks us to believe that the introduction of direct cash transfer scheme is meant to strengthen the delivery of welfare benefits, particularly making the distribution of kerosene, gas and grain leakage proof.
But the twelfth five year plan document is unambiguous when it states, “Major subsidies and welfare related beneficiary payments are to be shifted to a direct cash transfer by the end of the twelfth plan, using the Aadhaar platform with linked bank accounts.”
Thus the ultimate goal of the direct cash transfer scheme is nothing but elimination of the welfare mechanism.
The document further states, “Subsidy rationalisation, including direct transfer of cash subsidy to the poor, is a priority policy objective of the government and some initiatives are under consideration..... The subsidy regime needs to be urgently reformed to keep the total subsidy within the ceiling of 1.5 per cent of GDP in 2016-17.” This is the untold narrative behind the forceful foisting of such untested mechanism.
DUBIOUS CLAIM OF
LOOPHOLES PLUGGING
To establish that the scheme is designed out of a consultative process and its expansion is based on the lessons from pilot projects, the government appointed several committees to justify its policy shift. At the same time it is refusing to heed the sane advice from across the table. In the National Development Council meeting itself, many states called for caution on the scheme and the opposition lead states called for speedy passage of the food security Bill. A number of present and previous members of the National Advisory Council raised alarm over the scheme. Recently 208 distinguished persons petitioned the government expressing their reservations about the scheme as a whole as well as about the way it is designed for implementation. Despite the mind boggling revelations from the pilot projects, such as Kotkasim block in Rajasthan and Gollaprolu in Andhra Pradesh, the government has so far refused to read the writing on the wall. Instead of taking care of the inbuilt failures in the proposed scheme, the Planning Commission as well as the state governments are praising the pilot projects as if they would play a key role in plugging the leakages. This is evident from the arguments such as “80 per cent reduction of sales in kerosene in Kotkasim block” and “30 per cent leakages plugged in Golloprolu block.” But the fact is otherwise. People were forced to pay the market price in advance and then wait for the subsidy remittances into their bank accounts for more than six months. Failing to receive the subsidy amount, which they had already spent, they were forced to stop purchasing from the PDS dealers. Yet this very fact is being construed as success in plugging the leakages!
Not only that. The UIDAI is being promoted as an effective tool in eliminating the fake beneficiaries. But the same UIDAI handed over 30 per cent additional Aadhaar cards above the eligible population in Hyderabad district! Similar distributions of excess cards were also recorded in Himachal Pradesh. The union finance minister affirmatively announced in Kotkasim that all the 51 districts that were selected for this scheme have 80 per cent Aadhaar coverage whereas the table given alongside contradicts the statement. Moreover, as per the RBI statistics, only two lakh villages out of the more than five lakh have been brought under the banking network.
AS for the poor population, about 99 per cent of rural BPL families are beneficiaries of one or another welfare scheme. Moreover, out of PDS beneficiaries, nearly 85 per cent are dalits and adivasis. So in this mindless rush for making the Aadhaar enabled bank accounts as delivery channels, the government is out to exclude a majority of the deserving population. About the logistical problems, it is good to say as little as possible. With this scheme, a person who is sourcing rations from a ration shop within one’s village, would now be forced to travel at least a minimum of three km to avail of a bank or ATM facility so as to get the benefits, which means the loss of a day’s work. But we also know that with power shortages, one cannot get one’s account checked in one day, one would be suffering in fact the loss of several days of work. Thus the government’s hurriedly and ill conceived scheme, keeping votes in mind, is out to exclude the deserved beneficiaries, ending up in further loss of credibility of the UPA government.
Population Covered by Aadhaar Cards under the Pilot Project Districts for Direct Cash Transfer Scheme
S. No
State
District
Population
Aadhaar Cover
per cent Covered by Aadhaar
1
Rajasthan
Ajmer
21,04001
3,91,865
18.62
2
Alwar
29,92,592
5,65,639
18.90
3
Udaipur
26,33,312
4,15,762
15.78
4
Gujarat
Anand
18,56,872
1,19,284
6.4
5
Bhavnagar
24,69,630
2,49,953
10.12
6
Mehsna
18,37,892
2,52,746
13.75
7
Valsad
14,10,553
1,74,484
12.3
8
Maharashtra
Amravati
26,07,360
12,08,312
46.34
9
Mumbai Suburban
1,19,78,450
66,55,365
55.56
10
Nandurbar
13,11,709
3,88,769
29.63
11
Pune
72,32,555
30,48,086
42.14
12
Wardha
10,20,216
9,98,710
97.89
13
Goa
North Goa
7,58,573
6,07,695
80.11
14
Diu & Daman
Daman
74.80
15
Diu
93.02
16
Madhya Pradesh
East Nimar
(Khandwa)
17,13,134
10,16,902
59.36
17
Harda
4,74,416
4,11,831
86.81
18
Hoshangabad
10,84,265
8,61,150
79.42
19
Sikkim
North Sikkim
1, 23, 256
1, 16, 274
94.34
20
East Sikkim
2, 45, 040
2, 21, 545
90.41
21
Tripua
Dalai
3,07,868
3,09,937
100.67
22
North Tripura
5, 90, 913
5,25,371
88.90
23
West
15, 32, 982
13,73,815
89.62
24
Jharkand
Hazaribag
22,77,475
5,14,651
22.59
25
Ramgarh
8,39,482
3,08,785
36.78
26
Ranchi
27,85,064
9,98,518
35.85
27
Seralkela Karswan
4,07,352
28
Punjab
Fatehgarh
5,38,041
3,41,800
63.52
29
Gurudaspur
21,04,011
10,53,481
50.07
30
Nawanshahar
5,87,468
4,14,767
70.60
31
Chandigarh
Chandigarh
9,00,635
6,24,112
69.29
32
Haryana
Ambala
10,14,411
2,74,339
27.04
33
Sonepat
12,79,175
2,63,269
20.58
34
Delhi
North East Delhi
17,68,061
13,37,488
75.65
35
North West
28,60,869
26,89,256
94.00
36
Himachal Pradesh
Bilaspur
3,40,885
3,34,468
98.11
37
Una
4,48,273
4,65,242
102.79
38
Mandi
9,01,344
8,11,111
89.99
39
Hamirpur
4,12,700
4,25,692
103.14
40
Karnataka
Dharwad
16,04,253
7,57,920
47.24
41
Mysore
26,41,027
25,81,256
97.77
42
Tumkur
25,84,711
23,27,770
90.06
43
Pondichery
Pondichery
7,35,332
8,45,074
114.92
44
Kerala
Pathanamtitha
12,34,016
Subscribe to:
Posts (Atom)
